columns

vrouwelijke architecten over hun vak

Lockdown

Ik ben een recidivist. Een aantal jaar geleden zat ik noodgedwongen thuis. Nee, niet met een enkelband maar met een knetterende burn-out. Lockdown? Kom maar op...

Bevrijd je innerlijke kind

“Mevrouw, waarom bent u architect geworden?” vroeg een van de tienjarige jongens in mijn klas. Een van de vele voordelen van tijd doorbrengen met kinderen: ze ...

Parel of dissonant?

Mijn driejaarstermijn bij de Commissie Ruimtelijke Kwaliteit (voorheen Welstand) voor Amsterdams historisch centrum zit erop. Het leukste aan deze functie vond...

Leegte in architectuur

Het nieuws wordt beheerst door Corona. De invloed van het virus groeit met de dag en ons dagelijks leven begint ongekende vormen aan te nemen. Lege werkplekken...

De elastische stad

Een van mijn grote helden is architect Yona Friedman. Hij ontwikkelde het concept van ‘La Ville Spatiale’ en ‘L’Architecture Mobile’ in de jaren 60 van de vori...

Spelend verrijkt worden

Meer pionieren, ontdekken en vooral spelen. Dat moest het oprichten van mijn eigen bureau mij brengen. Nadat ik jaren als interieurarchitect voor een projectin...

Klantgerichtheid: een paradigmaverschuiving

Architectuur begint bij de klant, oftewel de opdrachtgever. Dit lijkt misschien vanzelfsprekend, maar de realiteit is anders. Dit begint al in het klaslokaal. ...

Marktconforme parel

Al jarenlang ontwerp ik ándermans woning, maar onlangs sprong ik zelf in het diepe. Samen met man en kind verruilde ik mijn stadsappartement met minuscule balk...

Is de stad een bos of een park?

Zef Hemel vergeleek in zijn visie de binnenstad van Amsterdam met een monumentale tuin. Volgens hem reageren we beter op de behoeftes en problemen van de histo...

Wij leven nog lang en gelukkig

Ik zal geen uitzondering zijn geweest. Als klein meisje droomde ik over een prins, een wit paard, een witte jurk en een feestelijke dag. Én over een lange reis...

No more articles