Bijna anderhalf jaar geleden heb ik mij gevestigd als zelfstandig interieurarchitect. Ik wilde pionieren en onderzoeken, een andere richting geven aan mijn werk en mijn leven. Hiervoor heb ik mijzelf tijd en middelen gegund. En toch was ik vanaf dag 1 vol op bezig met wat ik al kende en waar ik goed in ben: werkomgevingen. Fijn om werk te hebben, ook is dit werkveld momenteel volop in beweging, maar dit was niet mijn bedoeling. Ik wil bedrijven helpen met op maat gemaakte kunstwerken. Daarom neem ik nu bewust even gas terug om te werken aan mijn corporate identity.
“Show me your home, and I will tell you who you are”. De inrichting van een huis geeft een beeld van wie er woont, welke boeken worden gelezen, of er graag gekookt wordt of niet, wat de gezinssamenstelling is en welke kunst er gewaardeerd wordt. Wat wordt uitgestald en wat wordt weggeborgen? Aan het interieur kun je aflezen waar prioriteiten liggen.
Hetzelfde geldt voor bedrijven, dus ook de mijne. Het imago van een bedrijf wordt onder andere bepaald door de corporate identity, het verhaal over wie ze zijn, waar ze voor staan en waar ze heen willen. Incongruentie tussen een merkprofiel en een imago kan leiden tot verminderd consumentenvertrouwen. Een coffee company die alleen maar thee schenkt aan zijn gasten? “Not my cup of tea.”
Momenteel communiceert mijn bedrijf als een theeleutende koffiebrander. Ik laat het ene zien en wil het andere verkopen. Ik heb een trackrecord in het ontwerpen van functionele en sprekende werkomgevingen, maar mijn hart gaat sneller kloppen van een meer autonome benadering. Het vertalen van de normen en waarden en leuke eigenaardigheden van een bedrijf in een op maat gemaakt kunstwerk. Een Conversation Piece, met liefde gemaakt voor en liefst in samenwerking met het bedrijf en de medewerkers. Zodat ze zich nog meer betrokken voelen bij de organisatie en vol trots aan gasten vertellen waar hun werk en de organisatie voor staan.
Momenteel communiceert mijn bedrijf als een theeleutende koffiebrander. Ik laat het ene zien en wil het andere verkopen.
Een goed concept, vind ik zelf. Maar het valt niet mee om dit product te verkopen zonder projecten als bewijslast. Helemaal als bluf ontbreekt in je persoonlijke skill set en verlegenheid ruimschoots aanwezig is. Daarom heb ik nu de tijd genomen om de projecten die ik gedaan heb te herdefiniëren of beter gezegd de focus te verleggen. Want in elk project heb ik wel in meer of mindere mate een Conversation Piece gemaakt. Ik heb het alleen nooit zo uitgelicht.
Een volgende stap is het onderzoeken en in beeld brengen wat de drijfveren zijn voor bedrijven bij het aanschaffen van kunst. Waarom kiezen zij voor bepaalde werken? Zijn het hoofdzakelijk investeringen, kiezen ze op basis van kunstenaar, kunstvorm, de boodschap die het uitdraagt of ‘gewoon’ op smaak? Ik ga gesprekken aan met andere kunstenaars. Werken zij volledig autonoom of ook in opdracht? Staan ze ervoor open om samen met mij een voor een organisatie op maat gemaakt concept uit te voeren?
Tegelijkertijd ben ik bezig om partijen waar ik mee samenwerk of al eens mee heb samengewerkt deelgenoot te maken van mijn ideeën. Ik pols ze en daag ze uit een keer samen met mij een autonoom georiënteerd project op te pakken. Een win-win-win-situatie. Zij kennen mij en mijn manier van communiceren en werken. Zij profiteren van mijn kunnen tegen een voor beide partijen prettig tarief en ik kan bouwen aan een trackrecord die meer aansluit bij waar ik voor sta. Zo heb ik kleine projecten lopen waar ik iets minder verdien, veel van leer en vooral veel plezier uit haal.
Dus wat is nou mijn corporate identity? Zoekend, vragend, lerend en enthousiasme, maar ook pragmatisch, want er moet brood op de plank komen. Voorlopig krijg je bij mij nog steeds een kopje thee bij je koffie. Maar wel goede thee en heerlijke koffie.